“De beste wensen”. ”Ja, jij ook de beste wensen”. Het zijn twee korte zinnen die vandaag veel worden uitgesproken. Uitgesproken tussen twee mensen die elkaar waarschijnlijk het gehele jaar nauwelijks echt spreken. Het zijn zinnen waaruit een vorm van beleefdheid klinkt. Maar het is wel onpersoonlijke beleefdheid zonder empathie. Immers…als je de ander goed kent, hoef je het niet bij de algemeenheid van “de beste wensen” te houden.
De intentie van “de beste wensen” is zoals “alles goed?” Een andere beleefdheidsbegroeting zonder veel diepgang. Op het moment dat er namelijk een antwoord met diepgang komt, gaat de vraagsteller enorm schrikken.
Wat zijn de beste wensen die je mij kan geven?
Ik wens een goede gezondheid voor mij en mijn gezin in 2017. Ik wens ook dat mensen zich in het algemeen minder snel en explosief ergeren…en ik wens wereldvrede (en dat zeg ik niet vanuit een ambitie om deel te nemen aan een schoonheidswedstrijd). Stiekem wens ik ook om een aantal kilo kwijt te raken…en ik wens meer glimlachen en (nog) meer plezier in 2017. Bij mezelf, maar ook bij anderen.
Nu jullie dit van mij weten, ben ik benieuwd naar de eerste confrontatie. Ik zou namelijk een glimlach krijgen van de eerste persoon die me 15 kilo minder gewicht wenst. Dat zou gaaf zijn! Het zou veel zeggen over hoe de ander mij ziet…zeker omdat mijn ambitie in gewichtsverlies voor 2017 iets lager ligt.
Het zou wel een wens zijn die iets bij me los zou maken…en aansluit bij wie ik ben. Het is ook meteen spannender om een inschatting te maken van de wensen van een ander. Het lijkt me wel de moeite waard. Het zet namelijk wel twee mensen in verbinding met elkaar. Het vraagt wederzijdse empathie. Het maakt iets los en geeft meer invulling dan “de beste wensen”.
Ter afsluiting van deze korte blog wens ik jullie voor 2017 … veel vuur, passie, glimlachen, plezier, minder ergernissen, een goede gezondheid…en wereldvrede!