Mag ik u vanuit mijn perspectief rondleiden door een kunstgalerie van valse veranderingen?
Kunst kan prachtig zijn…en ook enorm lelijk. En we weten…prachtig en lelijk zijn slechts subjectieve waarderingen. Het kunstwerk verlaat het atelier als de kunstenaar ervan overtuigd is dat het werk een beoogde impact kan bewerkstelligen. De basiselementen van een goede kunstenaar met het goede kunstwerk zijn; authenticiteit, passie en het plan van impact.
Valse kunst kan ook prachtig en lelijk zijn. Het verschil zit echter in de basisintentie van de kunstenaar. De kunstenaar heeft verborgen en valse basismotieven…authenticiteit, passie en een plan van impact zijn daar ondergeschikt aan. Hele goede “valse kunstenaars” beschikken over goede communicatieve eigenschappen. Alles wat krom is, praten zij recht. Alles wat vals is, praten zij echt.
Bovenstaande uitleg over kunst en valse kunst is exact van toepassing op organisatieveranderingen en de managers (kunstenaars) die zich daar verantwoordelijk voor voelen.
In deze rondleiding wil ik u wijzen op een drietal valse veranderkunstenaars met hun verborgen en valse basismotieven. Daarmee hoop ik dat u ze ook gaat herkennen en de valse veranderkunstenaar binnen uw organisatie eruit kunt pikken.
- Dierlijke dominantie
In iedere menselijke organisatie zijn kenmerken te vinden van dierlijk gedrag. Een nieuwe manager die zijn geur verspreid door een plasje te plegen in een aantal hoeken van zijn nieuwe werkomgeving. Dit gebeurt soms tegen de pilaren (waarden en oude successen) waar de “oude organisatie” op rustte…en dan kondigt hij al snel veranderingen aan.
De nieuwe roedelleider wil een stempel drukken door zijn dierlijke dominantie te laten gelden. Hij maakt gebruik van zijn positie. De veranderingen worden later wel verantwoord en goed gepraat. De “oude leiders” worden op hun plaats gezet of mogen de roedel verlaten.
In een directe confrontatie zal de nieuwe manager ontkennen en volhouden dat de veranderingen gaan bijdragen aan de nieuwe organisatie. U gaat bij deze veranderkunstenaar merken dat het niet ontbreekt aan authenticiteit of passie. De nieuwe manager heeft niet eens bewust door dat hij toegeeft aan zijn dierlijke driften. Het ontbreekt wel aan een plan van impact. Het plan is vaak onvolledig, doordrongen van aannames en weinig concreet in missie, visie en strategie. Bovendien laat de manager vaak gedrag zien, dat niet strookt met de ingeslagen woorden. De artistieke impact ontbreekt en het kunstwerk wordt waardeloos.
- Ontbreken van kwetsbaarheid
Een waar kunstenaar is kritisch en kwetsbaar. Voordat een kunstwerk geboren wordt om met publiek te delen, heeft het werk meerdere beoordelingsrondes van de kunstenaar zelf doorlopen. Het werk geeft het vermogen van de kunstenaar weer…en tevens het kwetsbare onvermogen. De goede kunstenaar is daar open en eerlijk over.
In menig organisatie bepalen managers een weg van verandering, zonder zelf te hoeven veranderen. Als ze zelf participeren in de verandering komt namelijk het eigen onvermogen in beeld. Een onvermogen die wijst naar “fouten” uit het verleden en naar “onvermogen om zelf te veranderen” in het heden. Dit zijn de managers waar het in het veranderproces ontbreekt aan authenticiteit. Zij geven vaak opdracht aan anderen om te moeten veranderen, maar zorgen ervoor dat ze zelf buiten schot blijven. Deze veranderartiesten veranderen zelf niet, ondanks dat men stellig overtuigd is van wel. In dit geval merk je dat zij zelf geen verschil zien tussen een opdracht geven en een verandering inzetten.
Op het moment dat deze manager zelf verplicht mee moeten in de verandering, wordt het lastig. Men gaat (bewust en onbewust) alles uit de kast halen om het eigen aandeel uit het verleden te verantwoorden. Dit gaat gepaard met veel emotie en weerstand. Kwetsbaarheid wordt gezien als zwakte…en is niet aan de orde. De voorbeeldfunctie en authenticiteit zijn verdwenen. Het kunstwerk verliest aan waarde.
- De kopieerder
In de valse kunst van veranderen zie je tevens managers en veranderartiesten die een kunstje doen…en dit kunstje herhalen, herhalen en nog eens herhalen. Deze kunstenaar heeft een succesformule en buit dit uit. Dat mag, als de passie maar niet verloren gaat. Het “publiek” mag zich niet gaan vervelen. Veel kopieerders komen hiermee weg, doordat ze op tijd overspringen naar een nieuwe opdrachtgever. Dit is tevens ook de verborgen motivatie…ermee weg willen komen!
Houdt je het dan nog wel leuk voor jezelf? Waarom ga je door met je kunstje? Hoe zou je je opnieuw kunnen uitvinden om de passie van veranderen zelf opnieuw te pakken? Of gaat het daar niet meer om?
Een uniek kunstwerk is zeldzaam en veel waard. Een kopie verliest aan waarde met iedere kopie die erbij komt.
Ik ben benieuwd of u heeft genoten van de korte rondleiding in mijn perspectief op valse veranderkunst. Natuurlijk zijn er meer werken te zien…en mogelijk dat ik die later in een andere blog nog eens ga belichten.
Ik wens u een prettige dag toe en hopelijk mag ik u op een volgende tour wederom begeleiden.
Mijn afsluitende vraag: Herkent u een valse veranderkunstenaar in uw omgeving?